Kitap hakkında: yıl / Son Sınır - bir insanın ayak bastığı en uzak yer olan Dünya'da Hawking'e bu denir. Donmuş bir dünya, katı kaya ve dondan oluşan bir diyar, yıldızı Betelgeuse'den sonsuz bir kış gecesine katlanacak kadar uzakta yörüngede dönüyor. Gezegenin üçte biri buzla kaplı bir okyanusla, dörtte biri sıra sıra çıplak, cansız kaya tepeleri ve soğumuş volkanlarla kaplı. İnsan üssünü bu dünyada inşa etti: tek katlı küçük bir beton küp, teller ve yaşam destek borularıyla dolanmış, sanki yabancı bir dünyanın korkusundan bunalmış gibi, kayanın keskin bazalt ucuna yapışmış, bir yıldız gemisi kayaya dalmış. yakınlarda donmuş zemin var ve arkasında bir elektrikli araba saklanıyor. Boris Lipman ve Gleb Movshovich Dünya'da buluştular, sonra Mars'ta birlikte görev yaptılar ve genel olarak birlikte iyi çalıştılar ve dedikleri gibi en azından keşif için birbirlerine tamamen güvendiler. Zeka zekadır ve Hawking her ikisi için de gerçek bir sınav haline geldi. Lipman ve Movshovich kendi jeolojik araştırmalarını yürüttüler, ayrıca zorunlu günlükler tuttular, sırayla sentetik kitlerden yemek hazırladılar ve küçük onarımlar yaptılar ve her üç günde bir dört saat boş zamanın tadını çıkardılar. Bunu farklı şekillerde harcadılar: Boris, kareli bir battaniyenin altında bir pufun üzerine kıvrıldı ve Strugatsky'leri okudu ve Gleb, uzay giysisini giyerek yalnız bir yürüyüşe çıktı. Movshovich kül siyahı gökyüzünün altında kar, taş ve buz arasında dolaşıyordu ve o sırada ünlü bilim adamının ne düşündüğünü kimse bilmiyordu. İki yıl içinde mekiğin iki Amerikalı ve iki Çinli kadın olmak üzere dört yeni sömürgeci daha getirmesi gerekiyordu, bu nedenle öncülerin direnmek için yalnızca kısa bir zamanları kalmıştı..